6 At hyggjandi sinni skylit maðr hrǿsinn vera, heldr gætinn at geði. Þá er horskr og þǫgull kømr heimisgarða til, sjaldan verðr víti vǫrum, þvíat úbrigða vin fær maðr aldregi en manvit mikit.
6. Að hyggjandi sinni skyli-t maður hræsinn vera, heldur gætinn að geði. Þá er horskur og þögull kemur heimisgarða til, sjaldan verður víti vörum því að óbrigðra vin fær maður aldregi en mannvit mikið.
6. С мъдростта си никой мъж* не бива да се хвали, а сдържан да е в своя нрав, благоразумен, мълчаливо гостът трябва да прекрачи прага, предпазливият ще сбърка рядко, за мъжа е разумът приятел верен със тояга.*